یک قرارداد عدم افشای اطلاعات (NDA) یک توافق قراردادی است که افراد یا شرکت ها را ملزم می کند تا اطلاعات محرمانه و حساس را افشا نکنند. این نوع قراردادها معمولاً در موارد زیر استفاده می شوند:

همکاری تجاری
زمانی که دو یا چند شرکت برای یک پروژه، محصول، یا خدمت جدید با هم همکاری می کنند، ممکن است نیاز باشد اطلاعات محرمانه مانند طرح های تجاری، داده ها، فناوری ها و سایر اطلاعات حساس را با یکدیگر به اشتراک بگذارند. یک NDA اطمینان می دهد که این اطلاعات محرمانه باقی می مانند.

استخدام کارمندان
هنگام استخدام کارمندان جدید، شرکت ها ممکن است بخواهند یک NDA را امضا کنند تا اطمینان حاصل شود که کارمندان جدید اطلاعات محرمانه شرکت را فاش نخواهند کرد.

مذاکرات تجاری
در طول مذاکرات برای ادغام، خرید یا سرمایه گذاری، طرفین ممکن است مجبور شوند اطلاعات حساس را در اختیار یکدیگر قرار دهند. یک NDA برای حفظ محرمانگی این اطلاعات لازم است.

یک قرارداد NDA خوب باید موارد زیر را پوشش دهد:

تعریف اطلاعات محرمانه
باید به وضوح مشخص شود که چه اطلاعاتی محرمانه در نظر گرفته می شوند.

محدودیت های افشا
قرارداد باید دقیقاً مشخص کند که چه کسانی می توانند به اطلاعات محرمانه دسترسی داشته باشند و تحت چه شرایطی می توان آنها را افشا کرد.

اقدامات حفاظتی
باید شرح داده شود که چه اقدامات معقولی باید برای حفاظت از اطلاعات محرمانه انجام شود.

مدت زمان محرمانگی
قرارداد باید تعیین کند که اطلاعات برای چه مدت محرمانه باقی می مانند.

جریمه های نقض
باید پیامدهای نقض توافقنامه NDA به روشنی ذکر شود.

خلاصه اینکه، یک قرارداد NDA قوی و جامع می تواند برای حفاظت از اطلاعات تجاری حساس شرکت ها و همچنین حفظ اعتماد و روابط تجاری مهم باشد.